Fotowoltaika - Prąd ze słońca
398
post-template-default,single,single-post,postid-398,single-format-standard,qode-quick-links-1.0,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1300,footer_responsive_adv,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-11.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.2.1,vc_responsive,cookies-not-set

Fotowoltaika

Fotowoltaika

Do Ziemi dociera promieniowanie słoneczne zbliżone widmowo do promieniowania ciała doskonale czarnego o temperaturze ok. 5700 K. Przed wejściem do atmosfery moc promieniowania jest równa 1367 W/m² powierzchni prostopadłej do promieniowania słonecznego. Część tej energii jest odbijana i pochłaniana przez atmosferę, do powierzchni Ziemi w słoneczny dzień dociera około 1000 W/m².

Do Ziemi dociera promieniowanie słoneczne zbliżone widmowo do promieniowania ciała doskonale czarnego o temperaturze ok. 5700 K. Przed wejściem do atmosfery moc promieniowania jest równa 1367 W/m² powierzchni prostopadłej do promieniowania słonecznego. Część tej energii jest odbijana i pochłaniana przez atmosferę, do powierzchni Ziemi w słoneczny dzień dociera około 1000 W/m²Ilość energii słonecznej docierającej do danego miejsca zależy od szerokości geograficznej oraz od czynników pogodowych. Średnie roczne nasłonecznienie obszaru Polski wynosi ok.3500 MJ m.kw/rok (~1100 kWh m.kw. rok) na poziomą powierzchnię, co odpowiada wartości opałowej 120 kg paliwa umownego. Energia ta może być wykorzystana doskonale przez ogniwa fotowoltaiczne.

 

Najczęściej stosowanym materiałem używanym do produkcji ogniw półprzewodnikowych jest krzem, z którego wykonane ogniwa posiadają sprawność elektryczną max. 16%. Takie ogniwo fotowoltaiczne składa się z płytki wykonanej z półprzewodnika, posiadającej złącze P (positive) – N (negative). W strukturze takiej płytki występuje pole elektryczne (bariera potencjału). W chwili, gdy na ogniwo pada światło słoneczne, powstaje para nośników o przeciwnych ładunkach elektrycznych, elektron – dziura, które zostają następnie rozdzielone przez pole elektryczne.

 

Rozdzielone ładunki powodują, iż w ogniwie powstaje napięcie. Po dołączeniu obciążenia (urządzenia pobierającego energię) następuje przepływ prądu elektrycznego. Ogniwa te łączy się w tzw. moduły, z których następnie powstają całe układy. Układy takie zainstalowane na dachu, mogą wytwarzać prąd wykorzystywany bezpośrednio w gospodarstwie domowym, przekazywany do sieci elektrycznej lub może też być magazynowany w bateriach.

 

Przykładowo, 1m2 modułu fotowoltaicznego może zapewnić oświetlenie żarówką o mocy min. 125 Wat. Przy założeniu, że średnie dzienne zapotrzebowanie dla domu jednorodzinnego wynosi 8-15 kWh w tym 5 kWh na wszystkie inne cele poza ogrzewaniem, zainstalowanie modułów fotowoltaicznych o pow. 80 m2 może dać ok. 10 kWh.

 

Instalacje Fotowoltaiczne dzielimy na dwa rodzaje. Instalacją off-grid zwana również wyspową, oraz on-grid czyli instalacja podłączona do sieci. Instalacja Wyspowa – Energia z paneli fotowoltaicznych w postaci prądu stałego jest zamieniana przez inwerter na prąd zmienny o odpowiednich parametrach a następnie wykorzystywana na potrzeby pracy urządzeń domowych. Nadwyżki energii poprzez regulator wykorzystywane są poprzez regulator do ładowania akumulatorów w celu wykorzystania jej kiedy słońce nie produkuje prądu.

 

Drugim typem instalacji jest instalacja on grid , czyli instalacja podłączona do sieci. Energia elektryczna z paneli fotowoltaicznych w postaci prądu stałego jest zamieniana przez inwerter na prąd zmienny o odpowiednich parametrach a następnie wykorzystywana na potrzeby pracy urządzeń domowych, nadwyżki energii sprzedawane są do sieci energetycznej.

Brak komentarzy

Przepraszamy, lecz komentowanie jest zablokowane.